Πολιτικές αναλύσεις

Υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα και προβληματισμός στους πολιτικούς επιστήμονες και στελέχη των πολιτικών κομμάτων, το οποίο αιωρείται και πλανάται μετέωρο θα έλεγε κανείς ιδίως μετά τις εθνικές εκλογές τις 4ης Οκτωβρίου.
Το ιδεολογικό υπόβαθρο άραγε ενός κόμματος ή η πραγματικότητα και τα χειροπιαστά έργα είναι το κλειδί για την επιτυχία στην πολιτική;
Η άποψή μου είναι και τα δύο. Η ιδεολογία είναι αυτή που θα κατευθύνει την πολιτική γραμμή σε ένα κόμμα, αν θέλετε είναι η πυξίδα του κόμματος. Όταν χαθεί ο προσανατολισμός, χάνεται και το συγκεκριμένο πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο θα κινηθεί ο μηχανισμός. Από εκεί και πέρα έχοντας το σχέδιο έτοιμο δηλ την ιδεολογία, προχωράμε την εφαρμογή της στην πράξη μέσα από τη διακυβέρνηση μιας χώρας.
Όπως σε μια οικοδομή ξεκινάμε φτιάχνοντας πρώτα τη μελέτη των στατικών για ισορροπία και σταθερότητα και μετά συνεχίζουμε τις εργασίες, έτσι και στα κόμματα η ιδεολογία στηρίζει και αποτελεί τον κορμό για τη μετέπειτα πορεία, για τις μετέπειτα ενδεχόμενες συγκρούσεις και τη χάραξη συγκεκριμένης πολιτικής.

Ερχόμαστε τώρα στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας.
Το ΠΑΣΟΚ όπως άλλωστε ονοματίζεται έχει μια δυναμική μέσα από τη σοσιαλιστική του προσέγγιση με το λαό. Ακουμπάει θα έλεγα περισσότερο στο λαό, η ιστορική του αναδρομή το υποδηλώνει αυτό. Στηρίζεται στην πολιτική των παροχών, των διευθετήσεων ατομικών θεμάτων και στην οργανωτικότατη κομματική του δομή. Είναι το κόμμα που έδωσε φωνή σε ξεχασμένες, περιθωριοποιημένες και αν θέλετε παραπεταμένες δυνάμεις του έθνους, οι οποίες αποδυναμωμένες οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά παρέπαιαν για αρκετές δεκαετίες χωρίς πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση, στο στρατό και στα πολιτικά δρώμενα.
Η άνοδός του στην εξουσία το '81 ανέδειξε τις δυνάμεις αυτές και αυτό κατά τη γνώμη μου ήταν σωστό για τη δημοκρατία και την ελληνική κοινωνία. Το πρόβλημα είναι όμως ότι στις δυνάμεις αυτές δόθηκε λάθος ρόλος και διαχειρίστηκαν μεγάλη εξουσία χωρίς να είναι έτοιμες αλλά ούτε και ικανές.
Το αποτέλεσμα ήταν να θεριέψουν τα φαινόμενα του λαικισμού, της δημαγωγίας και της αλαζονείας, της εκδικητικότητας και του ρεβανσισμού, φαινόμενα που δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να απαλλαγεί ούτε ακόμα και εν έτει 2009 κατά τη δική μου πάντα προσωπική άποψη.
Επιπλέον ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός ήταν άλλο ένα σημαντικό και αρνητικό αποτέλεσμα της παραπάνω πολιτικής, αλλά και των πελατειακών σχέσεων που αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του '80.
Σήμερα εν έτει 2009 παρακολουθούμε ένα ΠΑΣΟΚ να εξαγγέλει στις προγραμματικές του δηλώσεις πολλές παροχές και προνόμια στους εργαζομένους, ανακοινώνει ότι θα μειώσει τη φοροδιαφυγή και θα ενδυναμώσει το κοινωνικό κράτος, όμως αγαπητοί αναγνώστες η απορία μας και το εύλογο ερώτημά μας είναι το δημόσιο χρέος, το έλλειμα, η ανεργία, η συγκράτηση των τιμών, η τόνωση του τουρισμού, η πορεία των εξαγωγών, η οικοδομική δραστηριότητα, τα προγράμμματα ΕΣΠΑ, ΤΕΜΠΜΕ και η εκμετάλευσή τους και πολλά άλλα.
Αν δε αποδώσει καρπούς η πολιτική που ανακοινώθηκε, θα μιλάμε για ανευθυνότητα, για αναξιοπιστία. Θα θυμόμαστε με πικρία και απογοήτευση τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Βεβαίως τα πρώτα κακά δείγματα γραφής έχουν ήδη εντοπιστεί στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής [ενεργειακό, λιμάνια, κατάργηση Υπουργείων], με πρόκληση πολλών και ποικίλων αντιδράσεων. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει δυσάρεστο για να επιτύχει, αν δε γίνει είναι δύσκολο να πείσει τους μελετημένους, τους ψαγμένους και τους σχετικούς με την πολιτική και την οικονομία.

Να πάμε τώρα στη ΝΔ. Το κόμμα αυτό έχει αστικές καταβολές, θα έλεγα ότι η βάση του στηρίζεται στην αστική τάξη. Η πολιτική που ακολουθήθηκε από το '74 και μετά ήταν συνετή και είχε ως γνώμονα τα δημοσιονομικά σε πρώτη προτεραιότητα και μετά το κοινωνικό κράτος. Μπορεί πράγματι οι παροχές στις κοινωνικές τάξεις να ήταν λιγότερες επί των κυβερνήσεων της ΝΔ, όμως ως πολίτης αισθανόμουνα πιο ασφαλής διότι ούτε το ΔΝΤ, ούτε η Παγκόσμια Τράπεζα με τρόμαζαν. Ακόμα και επί κυβερνήσεως Σημίτη όπου το ΠΑΣΟΚ καμάρωνε για το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας δεν πείστηκα ότι ήταν η καταλληλότερη πολιτική διότι τα πάντα ακουμπούσαν στα δάνεια, ήταν αν θέλετε ανάπτυξη και ευημερία με δανεικά δηλ. πλασματική ευημερία με ημερομηνία λήξεως.
Σήμερα η ΝΔ επαναπροσδιορίζεται ιδεολογικά ψάχνοντας τη χρυσή τομή, τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Η σωστή εφαρμογή του σίγουρα θα αποτελέσει πανάκεια και δώσει λύσεις σε χρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας με έμφαση στην ανάπτυξη της ελεύθερης αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο και κοινωνικό προστατευτισμό.
Το νέο ιδεολογικό μοντέλο ειδικεύεται με άλλα λόγια στη προώθηση του καπιταλιστικού συστήματος χωρίς να αγνοεί τον άνθρωπο, την κοινωνία. Μιλάμε συνεπώς για αληθινή κεντροδεξιά πολιτική που τόσο ανάγκη έχουν όλοι.
Η υιοθέτηση αυτού του ιδεολογικού μοντέλου βγάζει τη ΝΔ από το αδιέξοδο και της δίνει νέα δυναμική τοποθετώντας την στο πολιτικό προσκήνιο και πάλι, με αξιώσεις για άνοδο στην εξουσία με σαρωτικό τρόπο.

Τα θεμέλια της ΝΔ έχουν μπει και όλοι περιμένουν την ανύψωση ενός γερού και εύρωστου πολιτικά οικοδομήματος, για την κοινωνία, για το λαό, για το έθνος, για την πατρίδα.